Naast het eigen werk horen we songs langskomen van onder meer Muddy Waters, R.L. Burnside, Howlin’ Wolf en vele anderen. De band is echter geen blues coverband; het zorgvuldig gekozen materiaal wordt vol overgave gebracht en de band bezit van meet af aan een duidelijk eigen smoel, met liefde voor de blues maar wel op haar eigen, pure manier. Precies zoals dat hoort in het genre; blues moet je voelen. BIG BO AND HIS VOODOO CHARM grooved, ronkt, zweet en swingt en weet vooral door de intensiteit en puurheid waarmee het repertoire wordt gebracht een emotie los te maken bij het publiek die doet snakken naar meer.

Big Bo wordt begeleid door de strakke, groovy ritmesectie, bestaande uit Marco Oonincx en Ipo van Drooge (beiden bekend van o.a. The Fortunate Sons). Met deze ritmemachine, bestaande uit ervaren musici die hun sporen ruim hebben verdiend duikt de band de repetitieruimte in. Meteen is er een klik tussen deze muzikanten en al snel speelt de nieuwe formatie succesvol op gerenommeerde bluespodia en festivals.

Big Bo, een meester op het gebied van traditionele Delta, Piedmont en Ragtime blues laat met zijn gloednieuwe formatie BIG BO AND HIS VOODOO CHARM het geluid van de jaren ‘40 en ‘50 herleven. Op de rand van de overgang naar de elektrische blues uit Chicago, Memphis, New Orleans en met een knipoog naar Texas Blues zet de band een dampende en swingende set neer en waant het publiek zich even in een rauwe, swingende Juke Joint in Chicago of Memphis.

Bo Brocken: zang, gitaar, harmonica

Marco Oonincx: basgitaar

Ipo van Drooge: drums

Boekingen: B Blue Music Productions – Vera van Faassen

FOLLOW US

HET ONTSTAAN VAN DE ELEKTRISCHE BLUES

Eind jaren ’30 begon de Grote Migratie uit de Mississippi Delta. Honderdduizenden voormalige zwarte landarbeiders trokken naar de grote steden zoals Memphis en Chicago op zoek naar een betere toekomst, werk in de fabrieken en om de “Jim Crow wetten” te ontvluchten waarin rassensegregatie en rassenhaat voor een onleefbare situatie zorgden.

Ook de muzikanten trokken mee naar het Noorden. In steden als Chicago ontstond op dat moment een nieuwe muziekstijl. Elektrisch versterkte blues, gespeeld op elektrische instrumenten, met gitaren, drums, scheurende mondharmonica’s en piano. De bluesartiesten uit de Delta die voorheen vaak alleen akoestisch speelden verruilden er hun instrument en begonnen in band formatie te spelen. Zo ontstond er een nieuw geluid, waarvan de bekendste: de Chicago Blues. Het leven in de grote stad was nog steeds hard maar de kroegen (Juke Joints) in Southside Chicago -met name op Maxwell Street- zaten in de weekenden afgeladen vol en er werd gedronken en gedanst, terwijl de bands het publiek naar enorme hoogten tilden. Bekende namen uit die tijd zijn onder meer Howlin’Wolf, Little Walter, Elmore James, Buddy Guy en natuurlijk Muddy Waters.

Ondertussen ontstond er in een afgelegen deel van Mississippi een andere elektrische stijl; Hill Country Blues. Een rauwe en primitieve variant van de oorspronkelijke blues. T-Model Ford en R.L. Burnside waren de grote pioniers binnen deze stijlvariant.

In het zinderende New Orleans, een smeltkroes van culturen en stijlen en berucht om de voodoo cultuur ontstond een broeierige mix van blues, jazz en muziek uit de Carriben en Latijns Amerika.

Tot op de dag van vandaag heeft de blues haar stempel gedrukt en invloed gehad op onze hedendaagse (pop)muziek. Van Elvis Presley tot The Rolling Stones, van Tina Turner tot Bonnie Raitt en van Led Zeppelin tot Eric Clapton en veel verder dan we zelfs kunnen vermoeden.